[RPG] Wonderland

[Nikky]

Wonderland

[xWildrose]

Katherina Grey

Uit het niets klapte iemand tegen Katherina aan toen ze naar buiten liep. Ze deinsde achteruit, maar wist nog net haar evenwicht te bewaren. Haar mondhoeken schoten direct omhoog toen hij schold. 'Nounou wat een taalgebruik.' Grinnikte ze even. 'Alsjeblieft, noem me zo zo niet.' Klaagde ze. Ze voelde zich nogal ongemakkelijk in zijn buurt, hij was zo wonderbaarlijk mooi dat ze zich gewoon schaamde dat ze naast hem stond. HIj had net als de koning van het lichte rijk en als de koningin van het donker rijk iets magisch over zich heen, iets wonderbaarlijks mooi. Ze kon het simpelweg niet omschrijven, maar hij was zo verschrikkelijk mooi, iets wat op de aarde nooit mogelijk was. 'Nee je hebt me geen pijn gedaan. 'Verzekerde ze hem en ze wreef even over haar arm. Ze dacht weer aan de woorden van Cedric, dat hij ook was terug gekeerd. 'Dus jij bent ook in deze maffe droom beland, ook al word er beweerd dat dit werkelijkheid is. '

[Nikky]

Leroy Dawnroad

Ze sprak hem aan op zijn taalgebruik, maar het was niet op een verkeerde manier. Gelukkig maar. ‘Mijn excuses,’ mompelde hij snel ,omdat hij niet zat te wachten op nog meer raar gezeur. Ze zei dat hij haar niet zo aan hoefde te spreken, dat was een hele opluchting, hij was er niet zo goed in. Ze zei ook dat hij haar geen pijn had gedaan, waardoor hij even glimlachte, daar was hij namelijk wel blij mee, het was niet zijn bedoeling haar pijn te doen. Hij liet zijn blik over haar heen glijden, ze zag er heel mooi uit. Toch herinnerde hij zich heel goed wat die vrouw gezegd had, er waren veel leuke jonge vrouwen, maar hij moest zich gedragen. Daarom keek hij haar weer strak aan, hij durfde niet eens echt te kijken door de woorden van de vrouw. Toen ze daarna opeens een compleet andere opmerking maakte keek hij haar verbaasd aan. ‘Ik ben niet de enige?’ vroeg hij zacht. ‘Ik dacht… dit is echt een nachtmerrie… ik snap er helemaal niets van…’ zei hij. Niemand had hem ergens over verteld, daarom was hij ook zo geschrokken nu hij hier was, in het kasteel waren niet echt rare wezens geweest, maar hier wel. Hij had geen idee waar hij in beland was en wat dit alles was.

[xWildrose]

Katherina Grey

Ze knikte zacht. 'Ik ben hier ook uit het niets beland, nadat ik me ineens vreselijk ziek voelde... Ik werd hier in het bos wakker, echt heel vreemd.' Mompelde ze. Ze keek even achterom en zag wat strenge blikken op hun gericht. Ze voelde zich extreem bekeken. 'Het lijkt echt een vreemde droom, maar het is echt, ik heb nooit geloofd in elfjes en al dat soort shit.' Mompelde ze en haar blik gleed over de extreem grote tuin. 'Wat hebben ze jou verteld?' Vroeg ze nu zacht en kort keek en ze hem aan, echt voor heel even. Een beetje verlegen keek ze weg. Het was een enorme opluchting dat ze niet de enige was hier.

[Nikky]

Leroy Dawnroad

Toen ze om keek, deed hij hetzelfde, iedereen die hun zag staan keek naar hun. Het was verschrikkelijk ongemakkelijk. ‘Waarom doet iedereen zo tegen ons?’ vroeg hij zacht. Hij wist echt van niets. Hij keek even om zich heen en hij ademde diep in. ‘Zullen we anders wat verder weg lopen?’ stelde hij voor. Ze legde uit hoe ze hier gekomen was, daarna vroeg ze wat ze hem verteld hadden. ‘Niemand heeft mij iets verteld,’ zei hij daarop. ‘Ik werd wakker in het bos, heb uren rondgelopen, toen werd ik opeens wakker in een bed, werd ik meegenomen naar die vrouw, moest ik mij omkleden, daarna was ik hier. Ik snap er helemaal niets van…’ zei hij. Hij snapte het echt niet, dit was de grootste onzin die hij ooit gezien had en hij wilde nu direct weg hier, maar het scheelde al een hele hoop dat hij niet de enige was.

[xWildrose]

Katherina Grey

'Ja, dat lijkt me wel verstandig.' Mompelde ze toen ze weer de blikken op hun voelde rusten. 'Als ik het goed begrepen heb, dan is dit land verdeeld in drie rijken. Het is blijkbaar een magisch land.' Ze rolde met haar ogen, ze trok de jurk iets op zodat die niet over de grond sleepte. 'Het komt er dus op neer dat jij de prins van het duistere rijk ben en ik de prinses van het lichte rijk, vijanden dus.' Even observeerde ze zijn reactie. 'Wij zijn dus 16 jaar geleden verdwenen.' Ze kauwde nadenkend op haar lip. 'ALs ik het goed heb, dan . Uh, dan is het zo dat door de ruzies van het duistere en lichte rijk er een derde is ontstaan en die dit land langzaam opslokt. Wij worden, samen met wat andere, gezien als de verlossers of iets mafs.. En omdat dit natuurlijk een vaag magisch land is heeft het derde rijk ervoor gezorgd dat wij verdwenen, zodat wij het niet konden redden.' Even bekeek ze de prachtige witte rozen. 'Dit is wat ze mij gezegd hebben, en het klinkt echt naar onzin... Maargoed naar het zien van de magie en die rare wezens....'

[Nikky]

Leroy Dawnroad

Hij luisterde naar wat ze vertelde en hij liep met haar mee langs het grote kasteel. Het was echt prachtig hier, dat dan weer wel. Toch wilde hij weg. 'Vijanden? Dacht het even niet. Jij bent de enige die normaal tegen mij doet...' Zei hij tegen haar. Hij ging haar echt niet behandelen als vijand. Ze was de enige die normaal dingen vertelde. Het moest allemaal tot zich doordringen, hij was een prins? Wat was nu dan in godsnaam de bedoeling? Waarschijnlijk kwamen ze hier niet zomaar vandaan. Hij had gehoopt op een oplossing, blijkbaar was die er niet zo maar. Het verklaarde wel waarom iedereen zo achterlijk tegen hem deed. Een prins, het was niet te geloven.

[xWildrose]

Katherina Grey

'Toch is het zo.' Mompelde ze. 'Ik besef het ook niet, totaal niet niet. Maar het begint wel steeds meer door te dringen dat het toch echt is, dit alles. De magie, die maffe wezens. Het is helaas geen droom.' Zuchtte ze. Direct schoot haar hartslag omhoog bij het horen van haar naam, iemand riep haar. Ze draaide zich om, et was Cedric. 'Prinses, kom je mee naar binnen?' Vroeg hij weer met die geweldige charmante grijns, ze was wel blij dat hij geen u zei tenminste. Het was gewoon aan zijn blik te zien dat hij haar gezelschap niet goedkeurde, ze moesten vijanden zijn, elkaar haten. Maar ze herinnerde zich niets, hoe moest ze dan weten wie ze moest haten? 'Prins Leroy, u moeder vroeg naar u, komt u ook mee?' Vroeg Cedric beleefd aan Leroy.

[Nikky]

Leroy Dawnroad

Hij luisterde naar haar, hij keek naar de jongen die hun aandacht trok. De grijns was nogal vervelend. Hij mocht echt wel met haar praten, deze onzin sloeg nergens op. De woorden van de jongen kwamen ook nogal verkeerd aan. 'Ik denk dat ik zelf wel kan bepalen wat ik doe...' Gromde hij zacht. Hij ademde langzaam in en hij keek weer naar haar. 'Kan ik je straks weer spreken?' Vroeg hij zacht. 'Wij blijven hier overnachten, dus na het feest kunnen we nog wel even praten... Ik ben heel blij dat ik tenminste niet alleen ben...' Zei hij zacht, met een glimlachje op zijn gezicht.

[xWildrose]

Katherina Grey

Er leek een jaloerse blik in de ogen van Cedric zichtbaar te zijn. Katherina keek naar Leroy die vroeg of ze vanavond nog even konden praten 'Ja dat is goed hoor.' Glimlachte ze. Vanuit haar ooghoeken zag ze Cedric zijn hoofd schudden. 'Dan spreek ik je straks wel.' Mompelde ze. Cedric wilde haar hand vast nemen, maar ze wees het af. Wel liep ze met hem mee, als dit haar nieuwe thuis zou zijn moest ze er maar het beste van maken. 'Je vader laat dat niet toe.' Zei Cedric uit het niets. Vragend keek ze hem aan. 'Wat bedoel je?' Vroeg ze niet begrijpend. 'Dat je met hem praat en dergelijk.'