Caleb Snow
De sfeer was totaal omgeslagen, er hing zo'n gespannen sfeer waardoor hij zelf ook meer gespannen ging zitten. Niemand zei meer iets en ongemakkelijk schraapte hij zijn keel, hij zelf wist ook niet zo goed wat hij op dit moment moest zeggen. Hij vouwde zijn armen over elkaar en klemde zijn kaak op elkaar en ontspande vervolgens weer, waardoor je het gewricht iedere keer zag bewegen. Het was een tik van hem als hij niet goed wist wat te doen. 'Duus..' Begon hij uiteindelijk maar. 'Jij hebt onze vader ook nooit gekend nietwaar? Hoe oud was je toen hij overleed?' Vroeg Caleb nieuwsgierig. Zijn stem was vrij laag en schor, maar wel aangenaam. Katherina kauwde op haar lip, haar tik als ze zich niet helemaal op haar gemak voelde. Lag het aan haar? Vragend keek ze even na Leroy, want aan alles was te merken dat hij zich niet op zijn gemak voelde.
[RPG] Wonderland
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Dit voelde zo verschrikkelijk dat hij de neiging had op te staan en gewoon weg te lopen. Hij had hier helemaal geen zin meer in. Die gozer kwam opdagen en meteen vond Katherina iemand die leuker was dan hij, dat frustreerde hem enorm, ondanks dat hij niet eens wist of het waar was. Caleb begon met praten, over hun vader, dat hij hem nooit gekend had. Daarna vroeg hij naar een leeftijd, hij haalde zijn schouders op. ‘Geen idee. Toen ik hier kwam was hij al dood,’ mompelde hij, hij had geen idee hoe veel Caleb wist van hun verdwijning, maar het boeide hem ook niet zo veel. Hij zag Katherina naar hem kijken, maar hij keek weg. ‘Ik moet zo wel weer werken, zullen we vanavond anders iets gaan drinken samen?’ vroeg hij, het klonk nog steeds iets kortaf, maar hij deed overduidelijk zijn best om vriendelijk te blijven.
Dit voelde zo verschrikkelijk dat hij de neiging had op te staan en gewoon weg te lopen. Hij had hier helemaal geen zin meer in. Die gozer kwam opdagen en meteen vond Katherina iemand die leuker was dan hij, dat frustreerde hem enorm, ondanks dat hij niet eens wist of het waar was. Caleb begon met praten, over hun vader, dat hij hem nooit gekend had. Daarna vroeg hij naar een leeftijd, hij haalde zijn schouders op. ‘Geen idee. Toen ik hier kwam was hij al dood,’ mompelde hij, hij had geen idee hoe veel Caleb wist van hun verdwijning, maar het boeide hem ook niet zo veel. Hij zag Katherina naar hem kijken, maar hij keek weg. ‘Ik moet zo wel weer werken, zullen we vanavond anders iets gaan drinken samen?’ vroeg hij, het klonk nog steeds iets kortaf, maar hij deed overduidelijk zijn best om vriendelijk te blijven.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Caleb Snow & Katherina Grey
Het werd er niet beter op, ondanks dat hij het gesprek op gang probeerde te houden. Leroy had geen idee, toen hij hier kwam was hij al dood. Even keek Caleb bedenkelijk, maar toen daagde het hem op dat Leroy een tijdlang verdwenen is geweest en begrijpend knikte hij. 'Oke..' Was zijn schorre en simpele reactie. Katherina kon de spanning niet meer aan en begon zich alleen maar meer te irriteren en teleurgesteld te voelen waardoor ze opstond. Leroy keek weg van haar en dat stak haar alleen maar meer. Ze wist niet precies wat er aan de hand was, maar leuk vond ze dit niet. Op het moment dat ze opstond zei Leroy ook nog dat hij moest werken en dat viel haar helemaal verkeerd. Eerder had hij gezegd vandaag stoppen. Ze zuchtte en schudde haar hoofd en zonder iets te zeggen verliet ze de kamer. Het interesseerde haar op dit moment niet zoveel dat ze hem voor schut zette en niet handelde zoals er van haar verwacht werd met deze status. Caleb keek wat verbaasd na de nu gesloten deur. 'Uuhh.' Begon hij wat stamelend, enigszins afwezig. 'Dat is prima.' Voegde hij er mompelend aan toe waarnaar hij zijn glas leegdronk. Katherina liep op dit moment naar hun slaapkamer, eenmaal binnen deed ze de deur op slot en ging op bed liggen. Ze rolde zich in de dekens en keek na hun dochter die heerlijk lag te slapen. Een eenzame traan rolde over gezicht, ze had er nog steeds last van dat ze sneller emotioneler werd. Op dit moment voelde ze zich gewoon echt gekwetst.
Het werd er niet beter op, ondanks dat hij het gesprek op gang probeerde te houden. Leroy had geen idee, toen hij hier kwam was hij al dood. Even keek Caleb bedenkelijk, maar toen daagde het hem op dat Leroy een tijdlang verdwenen is geweest en begrijpend knikte hij. 'Oke..' Was zijn schorre en simpele reactie. Katherina kon de spanning niet meer aan en begon zich alleen maar meer te irriteren en teleurgesteld te voelen waardoor ze opstond. Leroy keek weg van haar en dat stak haar alleen maar meer. Ze wist niet precies wat er aan de hand was, maar leuk vond ze dit niet. Op het moment dat ze opstond zei Leroy ook nog dat hij moest werken en dat viel haar helemaal verkeerd. Eerder had hij gezegd vandaag stoppen. Ze zuchtte en schudde haar hoofd en zonder iets te zeggen verliet ze de kamer. Het interesseerde haar op dit moment niet zoveel dat ze hem voor schut zette en niet handelde zoals er van haar verwacht werd met deze status. Caleb keek wat verbaasd na de nu gesloten deur. 'Uuhh.' Begon hij wat stamelend, enigszins afwezig. 'Dat is prima.' Voegde hij er mompelend aan toe waarnaar hij zijn glas leegdronk. Katherina liep op dit moment naar hun slaapkamer, eenmaal binnen deed ze de deur op slot en ging op bed liggen. Ze rolde zich in de dekens en keek na hun dochter die heerlijk lag te slapen. Een eenzame traan rolde over gezicht, ze had er nog steeds last van dat ze sneller emotioneler werd. Op dit moment voelde ze zich gewoon echt gekwetst.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Leroy Dawnroad
Hij keek vol verbazing naar Katherina, wat flikte ze nu? Caleb zei nog dat het goed was, maar Leroy was meer bezig met het achterlijke gedrag van Katherina. Hij kon zijn woede ook niet meer verbergen. 'Mijn excuses. Ik weet ook niet wat er met haar aan de hand is, het zullen de hormonen wel zijn. Je kan hier blijven, als je wilt, dan zie ik je vanavond...' Zei hij tegen Caleb, daarna ging hij de kamer uit, hij liep achter Katherina aan, maar waarschijnlijk was ze al in de slaapkamer. Ze zette hem belachelijk voor schut terwijl zei degene was die zo overduidelijk geïnteresseerd was in iemand anders, en dan dacht ze dat hij vreemd ging? Het was meer dan belachelijk. Hij wilde de deur openen, maar die zat op slot. 'Ben je nou helemaal gek geworden?' Vroeg hij snuivend. Dit sloeg echt helemaal nergens op. Hij beukte de deur met veel kracht open en hij keek haar doordringend aan. 'Dit is verdomme míjn kasteel, Katherina. Als je zo graag wilt dat ik niet in mijn buurt ben rot je maar op. Deuren op slot doen is het kinderachtigste dat je kunt doen en je maakt mij volledig belachelijk, waar slaat dat op? Doe ik weer iets niet goed in de ogen van het tere preutse vrouwtje? Jij bent degene die je ogen niet van hem af kon houden, die bij ons binnen kwam lopen om mij daarna op een zielige manier voor schut te zetten. Je bent drie stappen te ver gegaan, Katherina....' Zei hij, zijn stem ijzig kalm. Hij kon gewoon niet geloven dat ze hem dit flikte, hij begreep het echt niet.
Hij keek vol verbazing naar Katherina, wat flikte ze nu? Caleb zei nog dat het goed was, maar Leroy was meer bezig met het achterlijke gedrag van Katherina. Hij kon zijn woede ook niet meer verbergen. 'Mijn excuses. Ik weet ook niet wat er met haar aan de hand is, het zullen de hormonen wel zijn. Je kan hier blijven, als je wilt, dan zie ik je vanavond...' Zei hij tegen Caleb, daarna ging hij de kamer uit, hij liep achter Katherina aan, maar waarschijnlijk was ze al in de slaapkamer. Ze zette hem belachelijk voor schut terwijl zei degene was die zo overduidelijk geïnteresseerd was in iemand anders, en dan dacht ze dat hij vreemd ging? Het was meer dan belachelijk. Hij wilde de deur openen, maar die zat op slot. 'Ben je nou helemaal gek geworden?' Vroeg hij snuivend. Dit sloeg echt helemaal nergens op. Hij beukte de deur met veel kracht open en hij keek haar doordringend aan. 'Dit is verdomme míjn kasteel, Katherina. Als je zo graag wilt dat ik niet in mijn buurt ben rot je maar op. Deuren op slot doen is het kinderachtigste dat je kunt doen en je maakt mij volledig belachelijk, waar slaat dat op? Doe ik weer iets niet goed in de ogen van het tere preutse vrouwtje? Jij bent degene die je ogen niet van hem af kon houden, die bij ons binnen kwam lopen om mij daarna op een zielige manier voor schut te zetten. Je bent drie stappen te ver gegaan, Katherina....' Zei hij, zijn stem ijzig kalm. Hij kon gewoon niet geloven dat ze hem dit flikte, hij begreep het echt niet.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Nadenkend keek ze na Laoghaire die vredig aan het slapen was. Het was heerlijk rustig waardoor ze de gebeurtenis van net nog eens afspeelde in haar hoofd. Echter was het niet van lange duur. Ze hoorde Leroy zeggen of ze helemaal gek geworden was. Haar ogen kneep ze dicht en met een harde knal zwaaide de deur los. Ze lag met haar rug na hem toe, maar hij kwam naar haar toe en torende provocerend boven haar uit. Het was zijn kasteel en als ze zo graag wilde dat hij niet in haar buurt kwam moest ze maar opdonderen. Een spottende lach kon ze niet onderdrukken. 'Nou volgens mij hebben we de afgelopen dagen iets heel anders besproken..' Murmelde ze, ze wilde juist dat hij er meer was. Ze was kinderachtig, maakte hem belachelijk en ze kreeg nog veel meer na haar hoofd. Ze draaide zich weer om, weg van hem en trok de dekens verder op. Op dit moment had ze er niet de kracht voor om met hem in discussie te gaan, ze deed toch niets goed. Hij had alles precies voor zich uitgestippeld, hoe hij vond dat het gegaan was, haar mening gold nu toch niet voor hem. Hij vond toch al dat ze drie stappen te ver was gegaan, terwijl het voor haar heel anders was geweest. 'Prima, wat jij wilt, dag Leroy.' Sprak ze hem zwakjes toe.
Nadenkend keek ze na Laoghaire die vredig aan het slapen was. Het was heerlijk rustig waardoor ze de gebeurtenis van net nog eens afspeelde in haar hoofd. Echter was het niet van lange duur. Ze hoorde Leroy zeggen of ze helemaal gek geworden was. Haar ogen kneep ze dicht en met een harde knal zwaaide de deur los. Ze lag met haar rug na hem toe, maar hij kwam naar haar toe en torende provocerend boven haar uit. Het was zijn kasteel en als ze zo graag wilde dat hij niet in haar buurt kwam moest ze maar opdonderen. Een spottende lach kon ze niet onderdrukken. 'Nou volgens mij hebben we de afgelopen dagen iets heel anders besproken..' Murmelde ze, ze wilde juist dat hij er meer was. Ze was kinderachtig, maakte hem belachelijk en ze kreeg nog veel meer na haar hoofd. Ze draaide zich weer om, weg van hem en trok de dekens verder op. Op dit moment had ze er niet de kracht voor om met hem in discussie te gaan, ze deed toch niets goed. Hij had alles precies voor zich uitgestippeld, hoe hij vond dat het gegaan was, haar mening gold nu toch niet voor hem. Hij vond toch al dat ze drie stappen te ver was gegaan, terwijl het voor haar heel anders was geweest. 'Prima, wat jij wilt, dag Leroy.' Sprak ze hem zwakjes toe.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Door haar woorden schudde hij nog eens vol ongeloof zijn hoofd. Dit kon ze gewoon niet menen. ‘Ik hoef je voorlopig niet meer te zien,’ zei hij kortaf tegen haar. Het was beter als hij hier meteen wegging, want hij zou haar vermoorden met het kind erbij, zo woedend was hij. Hij stapte de kamer uit en hij gooide de deur keihard dicht. ‘Ze komt de kamer niet uit. Wat ze ook tegen je zegt, ze komt er pas uit als ik dat aangeef. Als je haar eerder weg laat gaan maak ik je af en je volledige gezin ook.’ Zei hij tegen de wachters bij de deur van zijn slaapkamer. Beidden knikten ze direct vol overtuiging, daarna beende hij weg. Hij werd helemaal gek van haar op deze manier. Hij kon gewoon niet begrijpen dat ze zich zo achterlijk gedroeg om helemaal niets en hij hoefde haar dus ook niet meer te zien. Misschien over een paar uur, misschien morgen, maar nu was hij klaar met haar. Hij zou haar straks wel wat te eten brengen en dan zag hij wel hoe ze deed, anders kreeg ze het bord naar haar verwaande kop. Hij snoof vol woede, hij liep het kasteel uit en hij liet zijn paard opzadelen. Hij had echt even lucht nodig.
Door haar woorden schudde hij nog eens vol ongeloof zijn hoofd. Dit kon ze gewoon niet menen. ‘Ik hoef je voorlopig niet meer te zien,’ zei hij kortaf tegen haar. Het was beter als hij hier meteen wegging, want hij zou haar vermoorden met het kind erbij, zo woedend was hij. Hij stapte de kamer uit en hij gooide de deur keihard dicht. ‘Ze komt de kamer niet uit. Wat ze ook tegen je zegt, ze komt er pas uit als ik dat aangeef. Als je haar eerder weg laat gaan maak ik je af en je volledige gezin ook.’ Zei hij tegen de wachters bij de deur van zijn slaapkamer. Beidden knikten ze direct vol overtuiging, daarna beende hij weg. Hij werd helemaal gek van haar op deze manier. Hij kon gewoon niet begrijpen dat ze zich zo achterlijk gedroeg om helemaal niets en hij hoefde haar dus ook niet meer te zien. Misschien over een paar uur, misschien morgen, maar nu was hij klaar met haar. Hij zou haar straks wel wat te eten brengen en dan zag hij wel hoe ze deed, anders kreeg ze het bord naar haar verwaande kop. Hij snoof vol woede, hij liep het kasteel uit en hij liet zijn paard opzadelen. Hij had echt even lucht nodig.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Voorlopig hoefde hij haar niet meer te zien en dat liet hij direct merken door te vertrekken. Katherina reageerde er niet eens op, het zou toch niet werken. Door de enorme kracht waarmee hij de deur dicht gooide werd de kleine Laoghaire huilend wakker. 'Eikel.' Gromde ze gefrustreerd en met tegenzin kwam ze uit haar eigen gefabriceerd cocon. Ze tilde de kleine uit haar bedje en suste haar. Het scheelde dat het toch weer tijd voor voeding was. Gelukkig werd ze ditmaal vrij snel weer rustig en deed ze allereerst de luier verschonen. Katherina praatte honderd uit tegen de kleine, die daar duidelijk goed op reageerde en heel rustig werd. Het leidde haar ook even af van de situatie. Ze was vooral teleurgesteld dat hij alleen aan zijn kant van het verhaal dacht. Hij vond dat ze teveel keek naar Caleb, dus voelde hij zich bedreigd en verwachtte hij gelijk dat ze hem leuker zou vinden. Maar dat was helemaal niet het geval, ze kende de gast niet eens. Nadat ze haar borstvoeding had gegeven lag ze samen met de kleine op het bed. Ze wreef over haar buikje en keek glimlachend na haar.
Voorlopig hoefde hij haar niet meer te zien en dat liet hij direct merken door te vertrekken. Katherina reageerde er niet eens op, het zou toch niet werken. Door de enorme kracht waarmee hij de deur dicht gooide werd de kleine Laoghaire huilend wakker. 'Eikel.' Gromde ze gefrustreerd en met tegenzin kwam ze uit haar eigen gefabriceerd cocon. Ze tilde de kleine uit haar bedje en suste haar. Het scheelde dat het toch weer tijd voor voeding was. Gelukkig werd ze ditmaal vrij snel weer rustig en deed ze allereerst de luier verschonen. Katherina praatte honderd uit tegen de kleine, die daar duidelijk goed op reageerde en heel rustig werd. Het leidde haar ook even af van de situatie. Ze was vooral teleurgesteld dat hij alleen aan zijn kant van het verhaal dacht. Hij vond dat ze teveel keek naar Caleb, dus voelde hij zich bedreigd en verwachtte hij gelijk dat ze hem leuker zou vinden. Maar dat was helemaal niet het geval, ze kende de gast niet eens. Nadat ze haar borstvoeding had gegeven lag ze samen met de kleine op het bed. Ze wreef over haar buikje en keek glimlachend na haar.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Hij bleef net zo woedend, Katherina gedroeg zich achterlijk en hij zou het haar niet zomaar vergeven. Hij vond echt dat ze dingen deed die ze niet kon maken, ze maakte hem belachelijk en dat ging veel te ver. Eenmaal bij de herberg gaf hij zijn paard af. Iedereen keek op naar hem, zo vaak reed hij niet rond in zijn eentje, meestal waren er een hoop wachters bij. Deze keer had hij er geen zin in. Hij wist dat zijn wachters wel in de buurt bleven voor als er iets zou gebeuren, maar hij had rust nodig, hij wilde even geen gedoe aan zijn hoofd. Hij liep de herberg in en hij ging aan de bar zitten, iedereen staarde hem aan, maar over een paar minuten zouden ze het normaal vinden en was er niets meer aan de hand. Hij bestelde wijn, de herbergier wist niet hoe snel hij er voor moest zorgen dat alles perfect was voor de koning, dus binnen een paar seconde stond het drinken voor zijn neus.
Hij bleef net zo woedend, Katherina gedroeg zich achterlijk en hij zou het haar niet zomaar vergeven. Hij vond echt dat ze dingen deed die ze niet kon maken, ze maakte hem belachelijk en dat ging veel te ver. Eenmaal bij de herberg gaf hij zijn paard af. Iedereen keek op naar hem, zo vaak reed hij niet rond in zijn eentje, meestal waren er een hoop wachters bij. Deze keer had hij er geen zin in. Hij wist dat zijn wachters wel in de buurt bleven voor als er iets zou gebeuren, maar hij had rust nodig, hij wilde even geen gedoe aan zijn hoofd. Hij liep de herberg in en hij ging aan de bar zitten, iedereen staarde hem aan, maar over een paar minuten zouden ze het normaal vinden en was er niets meer aan de hand. Hij bestelde wijn, de herbergier wist niet hoe snel hij er voor moest zorgen dat alles perfect was voor de koning, dus binnen een paar seconde stond het drinken voor zijn neus.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Een tijd lang had ze zo nog gelegen met de kleine waarnaar ze haar weer in het bedje legde en ze al vrij snel weer insliep. Ze wilde even na Albert gaan, dus nietsvermoedend liep ze na de deur toe. Zodra ze de kamer uitliep werd ze echter tegen gehouden. Verbaasd keek ze de wachter aan. 'Wat is dit in hemelsnaam?' Vroeg ze hen verontwaardigd. 'We hebben het bevel gekregen om u niet deze ruimte uit te laten.' Sprak een van hen haar monotoon toe. Ongelovig keek ze hem aan en een spottend lach ontsnapte. 'Ongelooflijk dit, belachelijk..' Snoof ze en mokkend liep ze terug de kamer in. 'Wat denkt hij wel niet?' Gromde ze en liet zich languit op het bed vallen. Hij maakte het op deze manier alleen maar erger op, hij hield haar verdomme gewoon gevangen in hun kamer.
Een tijd lang had ze zo nog gelegen met de kleine waarnaar ze haar weer in het bedje legde en ze al vrij snel weer insliep. Ze wilde even na Albert gaan, dus nietsvermoedend liep ze na de deur toe. Zodra ze de kamer uitliep werd ze echter tegen gehouden. Verbaasd keek ze de wachter aan. 'Wat is dit in hemelsnaam?' Vroeg ze hen verontwaardigd. 'We hebben het bevel gekregen om u niet deze ruimte uit te laten.' Sprak een van hen haar monotoon toe. Ongelovig keek ze hem aan en een spottend lach ontsnapte. 'Ongelooflijk dit, belachelijk..' Snoof ze en mokkend liep ze terug de kamer in. 'Wat denkt hij wel niet?' Gromde ze en liet zich languit op het bed vallen. Hij maakte het op deze manier alleen maar erger op, hij hield haar verdomme gewoon gevangen in hun kamer.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Hij dronk wat van de wijn, voor de rest staarde hij alleen maar voor zich uit. Af en toe hoorde hij wat mensen praten, kwamen ze wat dichterbij, maar niemand sprak hem echt aan en eigenlijk beviel dat hem wel. Hij verwachtte dat Caleb wel deze kant op zou komen, al kon hij ook zelf terug gaan naar het kasteel om aan te geven dat hij wel even kon praten, hij wist dat hij vrij snel was weggelopen, maar hij had daar echt geen seconde langer kunnen blijven. Snapte ze dan niet dat dit gedrag hem helemaal gek maakte? Blijkbaar niet. Blijkbaar was het te veel moeite om rekening te houden met zijn gevoelens. Dan maar niet. Dan bleven ze lekker apart van elkaar leven. Hij zou met haar trouwen, omdat dat nou eenmaal hoorde, maar dan zocht ze het ook maar lekker uit ook. Hoefde ze ook niet meer te verwachten dat hij haar trouw bleef, want dat was ook volledig onzin als ze hem toch zo behandelde. Hij vloekte binnensmonds, ze maakte hem echt gek.
Hij dronk wat van de wijn, voor de rest staarde hij alleen maar voor zich uit. Af en toe hoorde hij wat mensen praten, kwamen ze wat dichterbij, maar niemand sprak hem echt aan en eigenlijk beviel dat hem wel. Hij verwachtte dat Caleb wel deze kant op zou komen, al kon hij ook zelf terug gaan naar het kasteel om aan te geven dat hij wel even kon praten, hij wist dat hij vrij snel was weggelopen, maar hij had daar echt geen seconde langer kunnen blijven. Snapte ze dan niet dat dit gedrag hem helemaal gek maakte? Blijkbaar niet. Blijkbaar was het te veel moeite om rekening te houden met zijn gevoelens. Dan maar niet. Dan bleven ze lekker apart van elkaar leven. Hij zou met haar trouwen, omdat dat nou eenmaal hoorde, maar dan zocht ze het ook maar lekker uit ook. Hoefde ze ook niet meer te verwachten dat hij haar trouw bleef, want dat was ook volledig onzin als ze hem toch zo behandelde. Hij vloekte binnensmonds, ze maakte hem echt gek.