Caleb Snow
Het was maar een ongemakkelijke situatie geweest, maar het was wel fijn dat ze elkaar nog zouden spreken. Eenmaal buiten de muren van het kasteel floot hij op zijn vingers en zijn trouwe viervoeter kwam enthousiast op hem af gegaloppeerd. 'Hee jochie.' Mompelde hij en klopte hem op zijn hals. Soepel steeg hij en reed na zijn vaste herberg om even na te denken over de wat gekke situatie van net. Eenmaal daar knoopte hij zijn paard vast en liep na binnen. Joelend en lomp, zoals die gasten het doen op het platteland werd hij begroet door zijn maten. Hij had zo zijn vijanden hier, maar ook genoeg maten die er hoe dan ook altijd voor hem waren. Ook tijdens de afgelopen rotte tijden. Eenmaal lopend na de bar gaf hij al door aan de barman dat hij een biertje wilde. Even verbaasd keek hij naar het figuur een de bar, aan zijn kleding alleen al was zijn status te zien.
[RPG] Wonderland
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Toen er wat geroepen werd keek hij langzaam om, er kwam duidelijk een vriend van de mensen hier binnen. Hij zag wie dat was, daardoor schudde hij langzaam zijn hoofd. Het verschil tussen hun werd met de seconde groter. Het was duidelijk dat de meeste mensen hier van lage afkomst waren, al zat er hier en daar iemand die waarschijnlijk meer geld en land bezat dan de gemiddelde boer. Caleb was er daar niet echt één van. Hij zag dat zijn broer naar de bar toe kwam gelopen en hij draaide zich weer terug, hij pakte zijn glas vast en hij staarde even naar de rode wijn, daarna keek hij langzaam op. Waarschijnlijk had Caleb hem hier niet echt verwacht, maar dat boeide hem niet zo veel.
Toen er wat geroepen werd keek hij langzaam om, er kwam duidelijk een vriend van de mensen hier binnen. Hij zag wie dat was, daardoor schudde hij langzaam zijn hoofd. Het verschil tussen hun werd met de seconde groter. Het was duidelijk dat de meeste mensen hier van lage afkomst waren, al zat er hier en daar iemand die waarschijnlijk meer geld en land bezat dan de gemiddelde boer. Caleb was er daar niet echt één van. Hij zag dat zijn broer naar de bar toe kwam gelopen en hij draaide zich weer terug, hij pakte zijn glas vast en hij staarde even naar de rode wijn, daarna keek hij langzaam op. Waarschijnlijk had Caleb hem hier niet echt verwacht, maar dat boeide hem niet zo veel.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Caleb Snow
'Nou dat is lang geleden.' Begon hij sarcastisch met een lach. Hij leunde tegen de bar aan en knikte de barman tevreden toe toen hij zijn biertje kreeg. Waarschijnlijk was het geëscaleerd, dat hij hier was, hij zou zich niet zomaar zo onder de mensen begeven. Vanaf de andere kant kreeg hij een stomp tegen zijn schouder, de gast begon tegen hem aan te praten. 'Pedro ik spreek je nog wel, oke.' Viel hij hem in de reden, omdat hij duidelijk al flink wat op had en geen rem kende. Hij draaide zich weer na zijn broertje om die er duidelijk mokkend bij zat en maar wat voor zich uit staarde. 'Alcohol doet het altijd goed, kop op.' Waren zijn simpele woorden omdat hij Leroy gewoon uitstraalde dat er iets was.
'Nou dat is lang geleden.' Begon hij sarcastisch met een lach. Hij leunde tegen de bar aan en knikte de barman tevreden toe toen hij zijn biertje kreeg. Waarschijnlijk was het geëscaleerd, dat hij hier was, hij zou zich niet zomaar zo onder de mensen begeven. Vanaf de andere kant kreeg hij een stomp tegen zijn schouder, de gast begon tegen hem aan te praten. 'Pedro ik spreek je nog wel, oke.' Viel hij hem in de reden, omdat hij duidelijk al flink wat op had en geen rem kende. Hij draaide zich weer na zijn broertje om die er duidelijk mokkend bij zat en maar wat voor zich uit staarde. 'Alcohol doet het altijd goed, kop op.' Waren zijn simpele woorden omdat hij Leroy gewoon uitstraalde dat er iets was.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Caleb kwam bij hem zitten, al snel kwam er nog iemand naar hun toe en hij keek langzaam op. Het was duidelijk dat hij dit niet gewend was. Hoewel hij vroeger normaal geleefd had, wist hij daar zelf nog maar amper iets vanaf. Dit leven was normaal voor hem, hij was het gewend koning te zijn en niets anders dan dat. Caleb stuurde de jongen weg en begon daarna tegen hem te praten, waardoor Leroy even zijn schouders op haalde. ‘Ik vraag mij af of dit ooit wel helemaal goed komt. We blijven altijd tegen dezelfde dingen aanlopen en we komen er niet uit,’ mompelde hij, het moest nogal vaag zijn, maar dat maakte ook niet uit. Dat was ook nog eens vervelend, hij kon nooit met iemand praten over zijn problemen, want het zou een zwakke plek zijn en zulk soort dingen kon hij gewoon niet bespreken. Alcohol deed het altijd goed, daardoor glimlachte Leroy zwak. ‘Dat is zo…’ stemde hij daarna in.
Caleb kwam bij hem zitten, al snel kwam er nog iemand naar hun toe en hij keek langzaam op. Het was duidelijk dat hij dit niet gewend was. Hoewel hij vroeger normaal geleefd had, wist hij daar zelf nog maar amper iets vanaf. Dit leven was normaal voor hem, hij was het gewend koning te zijn en niets anders dan dat. Caleb stuurde de jongen weg en begon daarna tegen hem te praten, waardoor Leroy even zijn schouders op haalde. ‘Ik vraag mij af of dit ooit wel helemaal goed komt. We blijven altijd tegen dezelfde dingen aanlopen en we komen er niet uit,’ mompelde hij, het moest nogal vaag zijn, maar dat maakte ook niet uit. Dat was ook nog eens vervelend, hij kon nooit met iemand praten over zijn problemen, want het zou een zwakke plek zijn en zulk soort dingen kon hij gewoon niet bespreken. Alcohol deed het altijd goed, daardoor glimlachte Leroy zwak. ‘Dat is zo…’ stemde hij daarna in.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Caleb Snow
Leroy zei hem dat hij niet wist of het ooit goed kwam, ze liepen telkens tegen de zelfde problemen aan en daar kwamen ze niet uit. Het verbaasde hem toch wel enigszins dat hij dit gelijk deelde. 'Ik weet er natuurlijk niet veel over, maar volgens mij hebben jullie flink wat meegemaakt samen. En als jullie daar uit gekomen zijn. ' Sprak hij hem bemoedigend toe. Hij nam een flinke slok van zijn bier. 'Wanneer is ze bevallen?' Vroeg hij hem omdat hij terug aan de huilende baby dacht en de opmerking die hij had gemaakt. Hij dronk zijn glas leeg en kreeg gelijk alweer een nieuw biertje. 'Ach, ik was het maar, die formele shit hoeft van mij helemaal niet, dus zie het niet als iets erg joh.' Zei hij hem nuchter, in de hoop het zo iets minder erg te maken.
Leroy zei hem dat hij niet wist of het ooit goed kwam, ze liepen telkens tegen de zelfde problemen aan en daar kwamen ze niet uit. Het verbaasde hem toch wel enigszins dat hij dit gelijk deelde. 'Ik weet er natuurlijk niet veel over, maar volgens mij hebben jullie flink wat meegemaakt samen. En als jullie daar uit gekomen zijn. ' Sprak hij hem bemoedigend toe. Hij nam een flinke slok van zijn bier. 'Wanneer is ze bevallen?' Vroeg hij hem omdat hij terug aan de huilende baby dacht en de opmerking die hij had gemaakt. Hij dronk zijn glas leeg en kreeg gelijk alweer een nieuw biertje. 'Ach, ik was het maar, die formele shit hoeft van mij helemaal niet, dus zie het niet als iets erg joh.' Zei hij hem nuchter, in de hoop het zo iets minder erg te maken.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Caleb wist er niet veel van, maar ze hadden veel meegemaakt en daar waren ze uitgekomen, dus moesten ze hier ook uit kunnen komen. Hij haalde zijn schouders op, alles was met moeite gegaan, hij wist niet of hij het nog wel langer wilde met moeite. Zeker niet als Katherina hem zo wantrouwde. Dat kon hij niet hebben, hij deed vreselijk zijn best voor haar. Caleb vroeg wanneer ze bevallen was. ‘Paar dagen geleden,’ mompelde hij. Ook dat hielp er niet echt aan mee. De zwangerschap was nu achter de rug, maar alles ging nog net zo slecht. Zijn broer zei dat het formele gedoe hem niets uitmaakte, hij was het maar. ‘Het maakt mij wel uit,’ was de korte reactie van Leroy. Katherina hoorde daar rekening mee te houden, ze had zich gewoon moeten gedragen en niet zo achterlijk moeten doen. Hij kreeg een nieuw glas wijn en hij nam een paar grote slokken, daarna staarde hij weer gewoon voor zich uit.
Caleb wist er niet veel van, maar ze hadden veel meegemaakt en daar waren ze uitgekomen, dus moesten ze hier ook uit kunnen komen. Hij haalde zijn schouders op, alles was met moeite gegaan, hij wist niet of hij het nog wel langer wilde met moeite. Zeker niet als Katherina hem zo wantrouwde. Dat kon hij niet hebben, hij deed vreselijk zijn best voor haar. Caleb vroeg wanneer ze bevallen was. ‘Paar dagen geleden,’ mompelde hij. Ook dat hielp er niet echt aan mee. De zwangerschap was nu achter de rug, maar alles ging nog net zo slecht. Zijn broer zei dat het formele gedoe hem niets uitmaakte, hij was het maar. ‘Het maakt mij wel uit,’ was de korte reactie van Leroy. Katherina hoorde daar rekening mee te houden, ze had zich gewoon moeten gedragen en niet zo achterlijk moeten doen. Hij kreeg een nieuw glas wijn en hij nam een paar grote slokken, daarna staarde hij weer gewoon voor zich uit.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Caleb Snow
Een paar dagen geleden was ze bevallen van hun kind. 'Hoe heet hij of zij?' Vroeg hij geïnteresseerd. De afgelopen dagen was hij weg geweest dus had hij er niets over gehoord. Sowieso hield hij niet van al dat geroddel en gepraat, dus hield hij zich er vaak buiten. Leroy maakte het wel uit hoe ze zich gedragen had, en daar was het dan ook klaar mee, dat waren de enige woorden die hij er over vuil wilde maken. Het bleef hetzelfde, hij dronk wat, staarde voor zich uit en sprak dan even weer. 'Oké prima. Ik hoor het wel als je wilt praten of iets.' Zei hij hem rustig, aangezien hij niet echt het vermoeden kreeg dat hij het nu wilde. Hij pakte zijn biertje op en liep terug naar zijn maten waar veel kabaal vandaan kwam en het zoals bijna altijd gezellig was.
Een paar dagen geleden was ze bevallen van hun kind. 'Hoe heet hij of zij?' Vroeg hij geïnteresseerd. De afgelopen dagen was hij weg geweest dus had hij er niets over gehoord. Sowieso hield hij niet van al dat geroddel en gepraat, dus hield hij zich er vaak buiten. Leroy maakte het wel uit hoe ze zich gedragen had, en daar was het dan ook klaar mee, dat waren de enige woorden die hij er over vuil wilde maken. Het bleef hetzelfde, hij dronk wat, staarde voor zich uit en sprak dan even weer. 'Oké prima. Ik hoor het wel als je wilt praten of iets.' Zei hij hem rustig, aangezien hij niet echt het vermoeden kreeg dat hij het nu wilde. Hij pakte zijn biertje op en liep terug naar zijn maten waar veel kabaal vandaan kwam en het zoals bijna altijd gezellig was.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Ze vroeg hoe het kind heette. ‘Ze heet Laoghaire…’ zei Leroy zacht. Misschien was het allemaal gewoon te snel gegaan. Misschien was hij hier wel helemaal niet aan toe, hij wist het zelf ook niet. Hij wist alleen dat hij zielsveel van haar hield, maar dat dit hem kapot maakte. Hij keek opzij, Caleb ging naar zijn vrienden, hij knikte langzaam. Zodra hij weg was, kwamen er twee vrouwen naast hem zitten. Hij keek nog eens opzij, vooral omdat ze zo aan het giechelen waren, hij had niet eens echt door dat ze moeite deden om zijn aandacht te trekken. Heel even gleed zijn blik over hun heen, maar daarna pakte hij zijn glas weer op en staarde hij voor zich uit. Hij hoorde mensen lachen, schreeuwen, praten. Hij zat hier maar alleen, hij kende helemaal niemand en hij zou ook nooit vrienden kunnen maken. Hij mistte het wel.
Ze vroeg hoe het kind heette. ‘Ze heet Laoghaire…’ zei Leroy zacht. Misschien was het allemaal gewoon te snel gegaan. Misschien was hij hier wel helemaal niet aan toe, hij wist het zelf ook niet. Hij wist alleen dat hij zielsveel van haar hield, maar dat dit hem kapot maakte. Hij keek opzij, Caleb ging naar zijn vrienden, hij knikte langzaam. Zodra hij weg was, kwamen er twee vrouwen naast hem zitten. Hij keek nog eens opzij, vooral omdat ze zo aan het giechelen waren, hij had niet eens echt door dat ze moeite deden om zijn aandacht te trekken. Heel even gleed zijn blik over hun heen, maar daarna pakte hij zijn glas weer op en staarde hij voor zich uit. Hij hoorde mensen lachen, schreeuwen, praten. Hij zat hier maar alleen, hij kende helemaal niemand en hij zou ook nooit vrienden kunnen maken. Hij mistte het wel.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Haar gezicht plakte van de tranen. Ze had helemaal niet willen huilen, maar het tegen gaan werkte ook niet. Eerst was ze heel boos geweest maar daarna vooral heel erg verdrietig. Haar hormonen en emoties was een groot warboel. Nog steeds zat ze op haar kamer. Ze had weer een poging gewaagd, maar nee er af mocht ze niet. Ze had geëist dat ze Leroy gingen halen, want ze was niet een of ander klein kind die straf had en op zijn kamer moest blijven. Ze was verdomme volwassen en nu voelde het net of ze zijn bezit was en na hem hoorde te luisteren. Maar nee, ze was weer duidelijk de vreemdeling, de gene die niet in dit kasteel thuishoorde, de indringer. Leroy werd niet gehaald, of misschien was hij er wel helemaal niet. Ze wist het niet, maar ze wist wel dat ze hem echt heel kwalijk nam.
Haar gezicht plakte van de tranen. Ze had helemaal niet willen huilen, maar het tegen gaan werkte ook niet. Eerst was ze heel boos geweest maar daarna vooral heel erg verdrietig. Haar hormonen en emoties was een groot warboel. Nog steeds zat ze op haar kamer. Ze had weer een poging gewaagd, maar nee er af mocht ze niet. Ze had geëist dat ze Leroy gingen halen, want ze was niet een of ander klein kind die straf had en op zijn kamer moest blijven. Ze was verdomme volwassen en nu voelde het net of ze zijn bezit was en na hem hoorde te luisteren. Maar nee, ze was weer duidelijk de vreemdeling, de gene die niet in dit kasteel thuishoorde, de indringer. Leroy werd niet gehaald, of misschien was hij er wel helemaal niet. Ze wist het niet, maar ze wist wel dat ze hem echt heel kwalijk nam.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
De geluiden leken steeds harder te worden, maar het maakte hem niet echt rustiger. Hij werd eigenlijk steeds onrustiger door alles. Hij keek even om naar Caleb, hij wilde zijn broer beter leren kennen, maar misschien was dit gewoon niet het goede moment. De twee vrouwen kwamen steeds dichterbij, uiteindelijk zaten ze bijna tegen hem aan. Af en toe zeiden ze iets tegen hem en reageerde hij een beetje kortaf, hij wist dat hij ze op afstand moest houden, ander zou het zo fout gaan. Hij kwam overeind, gooit de drank achterover en hij bestelde een nieuw glas, deze keer met cognac. Hij betaalde de herbergier, daarna liep hij langs Caleb naar buiten toe. Hij ging buiten op het bankje zitten en hij staarde voor zich uit, hier was het wat rustiger, al liepen er nog steeds wel aardig wat mensen rond. Er stonden wat wachters verderop en hij wenkte ze, hij vertelde er eentje dat die terug moest naar het kasteel om Katherina vrij te laten. Hij was hier klaar mee. Als ze weg wilde, mocht ze weg. Hij wilde eigenlijk vragen of ze deze kant op kwam, misschien hielp het als ze meer leuke dingen deden, als ze af en toe samen weggingen. Er kon best even een van de dienstmeisjes bij hun dochter blijven, maar dat wilde ze vast toch niet.
De geluiden leken steeds harder te worden, maar het maakte hem niet echt rustiger. Hij werd eigenlijk steeds onrustiger door alles. Hij keek even om naar Caleb, hij wilde zijn broer beter leren kennen, maar misschien was dit gewoon niet het goede moment. De twee vrouwen kwamen steeds dichterbij, uiteindelijk zaten ze bijna tegen hem aan. Af en toe zeiden ze iets tegen hem en reageerde hij een beetje kortaf, hij wist dat hij ze op afstand moest houden, ander zou het zo fout gaan. Hij kwam overeind, gooit de drank achterover en hij bestelde een nieuw glas, deze keer met cognac. Hij betaalde de herbergier, daarna liep hij langs Caleb naar buiten toe. Hij ging buiten op het bankje zitten en hij staarde voor zich uit, hier was het wat rustiger, al liepen er nog steeds wel aardig wat mensen rond. Er stonden wat wachters verderop en hij wenkte ze, hij vertelde er eentje dat die terug moest naar het kasteel om Katherina vrij te laten. Hij was hier klaar mee. Als ze weg wilde, mocht ze weg. Hij wilde eigenlijk vragen of ze deze kant op kwam, misschien hielp het als ze meer leuke dingen deden, als ze af en toe samen weggingen. Er kon best even een van de dienstmeisjes bij hun dochter blijven, maar dat wilde ze vast toch niet.