Katherina Grey
Bewegingloos lang ze op haar bed, starend naar het witte plafon boven haar. Er werd op de deur geklopt, maar ze had er de puf en zin niet voor om er op te reageren. Kreunend rolde ze zich op haar zij en verstopte haar gezicht achter haar handpalmen. Trok ze dit nog langer? Altijd dat gezeur, het moeilijke gedoe? Ze kon niet zonder hem, maar het leek ook steeds vaker zo te zijn dat ze ook niet met hem kon. En op deze manier werd niemand er gelukkig van. Het geklop was opgehouden en ze hoorde iemand iets zeggen in de trans van dat ze de kamer weer af mocht. Toch bleef ze nu nog liggen, ze wist dat ze hoe dan ook wel met hem moest spreken. Of ze nu wilde of niet, ze moesten dit wel bespreekbaar maken met elkaar. En na lang dubben is ze toch wel tot de conclusie gekomen dat ze dit zo snel mogelijk wilde. Uiteindelijk kwam ze toch met tegenzin overeind en vroeg direct aan de wachter waar Leroy was. Hij was blijkbaar bij de herberg en dat zinde haar niet, het zorgde voor een naar voorgevoel. De deur sloot ze weer achter haar en nadenkend keek ze de kamer in, haar opties tegenover elkaar afwegend.
[RPG] Wonderland
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Leroy Dawnroad
Hij draaide het glas rondjes in zijn hand, zoals hij wel vaker deed als hij nadacht. Hij nam af en toe een paar grote slokken, daarna staarde hij weer voor zich uit. Hij vond dit vreselijk. Dit bracht hem in de verleiding om dingen te doen die hij helemaal niet wilde, maar aan de andere kant wist hij dat hij op het punt kwam dat hij dit niet langer volhield. Alle vrouwen in de herberg zouden het zo met hem doen, hij had al maanden helemaal niets met een vrouw gedaan en het maakte hem gek. Maar toch was hij in zijn hoofd bezig met Katherina, hoe ze hier uit moesten komen. Dat was bijna het enige waar hij aan kon denken, al schoten er wel meer verwarrende dingen door hem heen. Het ging niet goed op deze manier ,dat was wel duidelijk.
Hij draaide het glas rondjes in zijn hand, zoals hij wel vaker deed als hij nadacht. Hij nam af en toe een paar grote slokken, daarna staarde hij weer voor zich uit. Hij vond dit vreselijk. Dit bracht hem in de verleiding om dingen te doen die hij helemaal niet wilde, maar aan de andere kant wist hij dat hij op het punt kwam dat hij dit niet langer volhield. Alle vrouwen in de herberg zouden het zo met hem doen, hij had al maanden helemaal niets met een vrouw gedaan en het maakte hem gek. Maar toch was hij in zijn hoofd bezig met Katherina, hoe ze hier uit moesten komen. Dat was bijna het enige waar hij aan kon denken, al schoten er wel meer verwarrende dingen door hem heen. Het ging niet goed op deze manier ,dat was wel duidelijk.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Nadat ze geregeld had dat er op de kleine Laoghaire gepast werd en zich t enigszins had opgefrist ging ze toch op weg naar de herberg. Ze vertrouwde het voor geen cent. Haar cape trok ze goed over haar schouders heen terwijl ze na buiten liep en het frisse windje tegemoet ging. Ze pakte haar paard en steeg met moeite op, ze was nog helemaal niet volledig hersteld, dat merkte ze nu maar al te duidelijk. Gelukkig was het niet heel erg ver weg, dus moest het wel vol te houden zijn. Eenmaal aangekomen op de juiste plek ontdekte ze hem gelijk buiten op een bankje, ook al zag ze alleen zijn rug, hem herkende ze uiteraard gelijk. Hij staarde glazig voor zich uit waardoor hij haar waarschijnlijk niet eens aan had zien komen. Voorzichtig steeg ze af, ze voelde zich zo stijf. Haar jurk streek ze glad en haar blik gleed over de omgeving. Uit de herberg zelf kwam veel kabaal en nerveus beet ze op haar lip. Twijfelend bleef ze staan bij haar paard en haar blik gleed terug na Leroy die verderop zat.
Nadat ze geregeld had dat er op de kleine Laoghaire gepast werd en zich t enigszins had opgefrist ging ze toch op weg naar de herberg. Ze vertrouwde het voor geen cent. Haar cape trok ze goed over haar schouders heen terwijl ze na buiten liep en het frisse windje tegemoet ging. Ze pakte haar paard en steeg met moeite op, ze was nog helemaal niet volledig hersteld, dat merkte ze nu maar al te duidelijk. Gelukkig was het niet heel erg ver weg, dus moest het wel vol te houden zijn. Eenmaal aangekomen op de juiste plek ontdekte ze hem gelijk buiten op een bankje, ook al zag ze alleen zijn rug, hem herkende ze uiteraard gelijk. Hij staarde glazig voor zich uit waardoor hij haar waarschijnlijk niet eens aan had zien komen. Voorzichtig steeg ze af, ze voelde zich zo stijf. Haar jurk streek ze glad en haar blik gleed over de omgeving. Uit de herberg zelf kwam veel kabaal en nerveus beet ze op haar lip. Twijfelend bleef ze staan bij haar paard en haar blik gleed terug na Leroy die verderop zat.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Koning Leroy Dawnroad
Hij keek constant voor zich uit, maar uiteindelijk ging zijn blik naar zijn glas. Hij nam nog een slok, daarna staarde hij naar zijn drinken. Hij kon naar binnen gaan, naar Caleb en zijn vrienden, maar er was iets wat hem er van weerhield. Hij zou er nooit bij horen, iedereen zou zich anders gedragen in zijn aanwezigheid en waarschijnlijk had hij er toch niets aan. Hij sloot zijn ogen, het deed hem wel pijn. Hij voelde zich ontzettend eenzaam en hij wilde graag mensen hebben waar hij altijd terecht kon, maar hij wantrouwde iedereen zo erg dat het toch nooit ging gebeuren. Het frustreerde hem en het deed hem pijn. Hij had verdriet over hoe het ging tussen hem en Katherina, maar hij kon er niets mee, hij kon het met niemand delen.
Hij keek constant voor zich uit, maar uiteindelijk ging zijn blik naar zijn glas. Hij nam nog een slok, daarna staarde hij naar zijn drinken. Hij kon naar binnen gaan, naar Caleb en zijn vrienden, maar er was iets wat hem er van weerhield. Hij zou er nooit bij horen, iedereen zou zich anders gedragen in zijn aanwezigheid en waarschijnlijk had hij er toch niets aan. Hij sloot zijn ogen, het deed hem wel pijn. Hij voelde zich ontzettend eenzaam en hij wilde graag mensen hebben waar hij altijd terecht kon, maar hij wantrouwde iedereen zo erg dat het toch nooit ging gebeuren. Het frustreerde hem en het deed hem pijn. Hij had verdriet over hoe het ging tussen hem en Katherina, maar hij kon er niets mee, hij kon het met niemand delen.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Hoe langer ze er stond, des te meer ze ging twijfelen. Kon het nog wel goed komen? Hij was zo flink boos op haar geweest, was het dan wel verstandig om hem hier op te zoeken? Als het nu uit de hand zou lopen, dat kon echt niet. Daarnaast had hij hoogst waarschijnlijk gedronken, dat maakte hem ook anders. Diep ademde ze in en sloot haar ogen. Ze was er nu toch, dan maar toch een poging wagen. Geruisloos liep ze na het bankje toe waar hij zich op bevond. 'Heee..' Klonk haar stem hees en onzeker en een zwakke glimlach toverde ze te voorschijn. Ongemakkelijk bleef ze voor hem staan en vouwde haar armen rond haar buik. Het viel haar direct op dat hij inderdaad een glas drank in zijn hand had. Eigenlijk wist ze helemaal niet wat ze moest doen of zeggen. Ze wist totaal niet hoe te handelen op dit moment.
Hoe langer ze er stond, des te meer ze ging twijfelen. Kon het nog wel goed komen? Hij was zo flink boos op haar geweest, was het dan wel verstandig om hem hier op te zoeken? Als het nu uit de hand zou lopen, dat kon echt niet. Daarnaast had hij hoogst waarschijnlijk gedronken, dat maakte hem ook anders. Diep ademde ze in en sloot haar ogen. Ze was er nu toch, dan maar toch een poging wagen. Geruisloos liep ze na het bankje toe waar hij zich op bevond. 'Heee..' Klonk haar stem hees en onzeker en een zwakke glimlach toverde ze te voorschijn. Ongemakkelijk bleef ze voor hem staan en vouwde haar armen rond haar buik. Het viel haar direct op dat hij inderdaad een glas drank in zijn hand had. Eigenlijk wist ze helemaal niet wat ze moest doen of zeggen. Ze wist totaal niet hoe te handelen op dit moment.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Leroy Dawnroad
Toen hij opeens volledig uit het niets een bekende stem hoorde keek hij langzaam op. Ze was hier. Ze was dus toch gekomen. Ze leek totaal niet te weten wat ze moest doen, maar dat begreep hij ook wel. Dat zou hij zelf waarschijnlijk ook gehad hebben en hij wist ook niet goed wat hij nu moest zeggen. ‘Kom,’ zei hij uiteindelijk zacht, hij pakte haar hand vast en hij trok haar naar zich toe, zodat ze bij hem kwam zitten op het bankje. Hij legde zijn hoofd op haar schouder en hij sloot zijn ogen. Nog steeds was hij boos op haar, nog steeds nam hij haar gedrag enorm kwalijk, maar hij hield veel te veel van haar, hij kon gewoon geen afstand van haar houden.
Toen hij opeens volledig uit het niets een bekende stem hoorde keek hij langzaam op. Ze was hier. Ze was dus toch gekomen. Ze leek totaal niet te weten wat ze moest doen, maar dat begreep hij ook wel. Dat zou hij zelf waarschijnlijk ook gehad hebben en hij wist ook niet goed wat hij nu moest zeggen. ‘Kom,’ zei hij uiteindelijk zacht, hij pakte haar hand vast en hij trok haar naar zich toe, zodat ze bij hem kwam zitten op het bankje. Hij legde zijn hoofd op haar schouder en hij sloot zijn ogen. Nog steeds was hij boos op haar, nog steeds nam hij haar gedrag enorm kwalijk, maar hij hield veel te veel van haar, hij kon gewoon geen afstand van haar houden.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
Langzaam keek hij op na haar en nerveus slikte ze. Uiteindelijk pakte hij haar hand vast en trok haar naar zich toe. Eenmaal zittend op het bankje legde hij zijn hoofd op haar schouder, maar nog steeds werd er niets gezegd. Katherina had moeite met het omgaan van zulke stiltes. Ze schraapte haar keel, een poging tot wat te zeggen, maar er kwam niets uit. Ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen. Met haar handen gekruist op haar schoot en hem tegen haar aanleunend staarde ze voor zich uit. Uit ongemakkelijkheid kauwde ze op de binnenkant van haar wang. Nogmaals schraapte ze haar keel. 'Wil je hier blijven of?' Wist er uiteindelijk uit te krijgen met moeite, haar stem klonk nog steeds schor.
Langzaam keek hij op na haar en nerveus slikte ze. Uiteindelijk pakte hij haar hand vast en trok haar naar zich toe. Eenmaal zittend op het bankje legde hij zijn hoofd op haar schouder, maar nog steeds werd er niets gezegd. Katherina had moeite met het omgaan van zulke stiltes. Ze schraapte haar keel, een poging tot wat te zeggen, maar er kwam niets uit. Ze wist gewoon niet wat ze moest zeggen. Met haar handen gekruist op haar schoot en hem tegen haar aanleunend staarde ze voor zich uit. Uit ongemakkelijkheid kauwde ze op de binnenkant van haar wang. Nogmaals schraapte ze haar keel. 'Wil je hier blijven of?' Wist er uiteindelijk uit te krijgen met moeite, haar stem klonk nog steeds schor.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Leroy Dawnroad
Het bleef stil. Ze zei niets. Hoe kon ze hem kwalijk nemen dat hij nooit iets besprak als ze dat evengoed niet deed? Ze had op haar minst haar excuses aan kunnen bieden. Hij had gehoopt dat ze dat gedaan had, dat ze zou zeggen dat ze Caleb niets vond en dat haar gedraag haar speet, maar ze bleef stil. Opeens vroeg ze of hij hier wilde blijven. Daardoor nam hij afstand van haar en keek hij haar aan. ‘Ja,’ zei hij kort. ‘Ga maar terug, als je wilt,’ zei hij daarna. Blijkbaar wilde ze hier niet blijven, waarom was ze dan toch gekomen? Hij had geen zin om terug te gaan naar binnen, hij goot de drank achterover en daarna kwam hij overeind. Hij pakte zijn paard bij de teugels en daarna liep hij weg, het dorp in. Hij had geen idee waar hij naar toe wilde, maar hij had geen zin om terug te gaan naar het kasteel en te moeten doen alsof er niets was.
Het bleef stil. Ze zei niets. Hoe kon ze hem kwalijk nemen dat hij nooit iets besprak als ze dat evengoed niet deed? Ze had op haar minst haar excuses aan kunnen bieden. Hij had gehoopt dat ze dat gedaan had, dat ze zou zeggen dat ze Caleb niets vond en dat haar gedraag haar speet, maar ze bleef stil. Opeens vroeg ze of hij hier wilde blijven. Daardoor nam hij afstand van haar en keek hij haar aan. ‘Ja,’ zei hij kort. ‘Ga maar terug, als je wilt,’ zei hij daarna. Blijkbaar wilde ze hier niet blijven, waarom was ze dan toch gekomen? Hij had geen zin om terug te gaan naar binnen, hij goot de drank achterover en daarna kwam hij overeind. Hij pakte zijn paard bij de teugels en daarna liep hij weg, het dorp in. Hij had geen idee waar hij naar toe wilde, maar hij had geen zin om terug te gaan naar het kasteel en te moeten doen alsof er niets was.
-
xWildrose
- Berichten: 1271
- Lid geworden op: 19-06-2013 13:21
Katherina Grey
En inderdaad hij wilde hier blijven, dan moest zij maar gaan. Deze woorden hadden gelijk weer die afstand tussen hen vergroot en na het leeg drinken van zijn glas liep hij weer weg. Hoofdschuddend kwam ze overeind en liep in zijn richting. 'Het was een gewone vraag.. Ik wilde graag even met je praten en wilde weten of je dat hier wilde. Maar prima, het is wel weer duidelijk.' Zei ze hem toen hij zijn paard bij de teugels pakte en begon weg te lopen. 'Je neemt me dingen kwalijk, oké ja dat kan. Ik ben ook maar een mens en maak inderdaad ook regelmatig fouten of had dingen beter anders kunnen doen, dat klopt. Maar ik vind het niet fair dat je het alleen baseert op je eigen ervaring en conclusies. Want weetje Leroy, ook jij kan het echt wel een keer fout hebben..' Haar stem klonk niet zo vast als ze had gehoopt, maar het kwam vast wel over bij hem, ze bleef in zijn richting kijken.
En inderdaad hij wilde hier blijven, dan moest zij maar gaan. Deze woorden hadden gelijk weer die afstand tussen hen vergroot en na het leeg drinken van zijn glas liep hij weer weg. Hoofdschuddend kwam ze overeind en liep in zijn richting. 'Het was een gewone vraag.. Ik wilde graag even met je praten en wilde weten of je dat hier wilde. Maar prima, het is wel weer duidelijk.' Zei ze hem toen hij zijn paard bij de teugels pakte en begon weg te lopen. 'Je neemt me dingen kwalijk, oké ja dat kan. Ik ben ook maar een mens en maak inderdaad ook regelmatig fouten of had dingen beter anders kunnen doen, dat klopt. Maar ik vind het niet fair dat je het alleen baseert op je eigen ervaring en conclusies. Want weetje Leroy, ook jij kan het echt wel een keer fout hebben..' Haar stem klonk niet zo vast als ze had gehoopt, maar het kwam vast wel over bij hem, ze bleef in zijn richting kijken.
-
Nikky
- Site Admin
- Berichten: 1268
- Lid geworden op: 19-06-2013 12:58
Leroy Dawnroad
Door wat ze nu tegen hem zei draaide hij langzaam om. ‘Ik kan niet geloven dat je het lef hebt om dit nu tegen mij te zeggen… ben je helemaal gek geworden?’ vroeg hij met trillende stem aan haar. ‘Je bied niet eens je excuses aan. Je bent verdomme te trots en te arrogant om toe te geven dat je fout zat. Ik heb niets verkeerd gedaan maar je behandeld mij als grofvuil. Je kan veel flikken, maar dit niet. Je hoeft mij niet meer kwalijk te nemen dat ik nooit praat, want dat doe je zelf ook niet. Van jou kant komt helemaal niets. Ga maar weer boos en beledigd doen, of ga lekker zielig zitten janken in een hoekje, maar toegeven dat je fout zit, ho maar. Dan niet, Katherina. Dan niet,’ zei hij tegen haar. ‘Dan blijven we lekker samen voor de schijn. Kan jij doen wat je wilt, kan ik doen wat ik wil. Bij jou krijg ik dat namelijk toch niet, maar je denkt wel dat ik vreemdga. Hoe achterlijk is dat?’ vroeg hij snuivend. Hij schudde zijn hoofd en hij liep daarna verder.
Door wat ze nu tegen hem zei draaide hij langzaam om. ‘Ik kan niet geloven dat je het lef hebt om dit nu tegen mij te zeggen… ben je helemaal gek geworden?’ vroeg hij met trillende stem aan haar. ‘Je bied niet eens je excuses aan. Je bent verdomme te trots en te arrogant om toe te geven dat je fout zat. Ik heb niets verkeerd gedaan maar je behandeld mij als grofvuil. Je kan veel flikken, maar dit niet. Je hoeft mij niet meer kwalijk te nemen dat ik nooit praat, want dat doe je zelf ook niet. Van jou kant komt helemaal niets. Ga maar weer boos en beledigd doen, of ga lekker zielig zitten janken in een hoekje, maar toegeven dat je fout zit, ho maar. Dan niet, Katherina. Dan niet,’ zei hij tegen haar. ‘Dan blijven we lekker samen voor de schijn. Kan jij doen wat je wilt, kan ik doen wat ik wil. Bij jou krijg ik dat namelijk toch niet, maar je denkt wel dat ik vreemdga. Hoe achterlijk is dat?’ vroeg hij snuivend. Hij schudde zijn hoofd en hij liep daarna verder.